Vrijdag 31 januari 2025 lezing te Aldenkerk

Om 13h vertrokken Ronny en Erik richting lezing “Zeitzeugenvorträge von René Kaufmann und Paula Malina in Aldenkerk/Duitsland” Aldenkerk een klein dorp dat hoort bij de stadt Kerken en ligt tussen de Nederlandse grens en de Rijn in Noordrijn-Westfalen. (Kreis Geldern, Duitsland) Het dorp telt +/- 2600 inwoners. Van Neeroeteren ga je via, Maaseik, Susteren, Roermond, Venlo, Wachtendonk, afrit Kerken en na 85km ben je in Aldenkerk. Eerst werd er haltgehouden aan de woning langs de Hochstrasse 139 te Aldenkerk, waar de familie Gerson-Kaufmann gewoond heeft. Hier werden de Stolpersteine voor de 5 familieleden in de grond voor de woning ingemetseld. Erik: ”Het doet toch iets om hier op de plaats te zijn waar deze familie ooit gewoond heeft. Dat ze van hieruit in 1939 hals over kop vertrokken zijn naar België, om zich dan uiteindelijk bij ons in Neeroeteren te vestigen.” Na enkele foto’s genomen te hebben gaan we naar de "Robert-Jungk-Gesamtschule in Kerken-Aldekerk statt" waar de lezing zal plaats vinden. Bij aankomst aan de school werden we door Michael Pickmann Vorsitzender/ voorzitter, Archivgruppe en Irmgird Bappert Vortsitzende/voorzitster, Heimatblatt heel hartelijk ontvangen en werden de eerste kennismaking gesprekken gevoerd. In de inkomhal van de sporthal van de school was een kleine tentoonstelling opgebouwd over de Holocaust van de Joden uit Aldenkerk. Ondertussen liep de zaal langzaam vol met bezoekers voor de lezing. Toch meer dan een 100tal personen waren aanwezig. We zagen een podium waar René Kaufmann en zijn zus Paula Malina geboren Kaufmann hadden plaats genomen. Om 15h naam Mevrouw Nicole Sillekens gemeentearchivaris van Kerken het woord en hete iedereen van harte welkom. Mevr. Sillekens legde uit dat je tijdens de lezing, door handopsteken vragen kon stellen, eigenlijk een interactieve lezing.

De lezing

René Kaufmann begon zijn verhaal te doen over hun vlucht uit Neukirchen-Vluyn, een stadje in de deelstaat Noordrijn-Westfalen naar België. Karel de vader van René en Paula verhuisde op 5 juni 1934 naar de Steenstraat 16 te Venlo en zette daar zijn handel in vee verder. In 1934 huwde hij Gertrude Offermann, een katholiek meisje uit Krefeld. Op 6 oktober van hetzelfde jaar werd er hun eerste kindje geboren, genoemd naar haar grootmoeder Johanna. De eerste augustus 1936 verhuisde het gezin naar de Wielder 15 te Blerick-Maasbree. Daar werd op vijfentwintig juni 1936 hun eerste zoon Karel geboren. Begin december verliet het gezin hals over kop Nederland, daar Karel valselijk ervan beschuldigd werd zijn compagnon te hebben opgelicht en hij schrik had terug naar Duitsland gestuurd te worden. Van 7 tot 13 december 1936 verbleven zij in "Hotel du Chemin de Fer te Maaseik. Vader Kaufmann werd op 13 december, onder voorlopig bevel tot aanhouding, opgesloten in de gevangenis van Tongeren ten einde wegens oplichting uitgeleverd te worden aan Nederland. Op 29 december van hetzelfde jaar werd hij in vrijheid gesteld met een geldige "Reisweizer" om België voor middernacht te verlaten. Het gezin verhuisde naar de stad Luxemburg in het Groot- Hertogdom. Zij verbleven daar in Hotel International. Op 15 juni 1937 keerde het gezin terug naar Maaseik. Zij huurden een woning op de Bosstraat nr. 23. Op 19 oktober 1937 werd hun derde kindje René er geboren. Begin april 1938 verhuisden zij naar Elen. De eerste dagen brachten ze door op een kamer op de bovenverdieping van het huis Hilven op de Langstraat.

Familie Gerson-Kaufmann

Ondertussen was Karels moeder Johanna Kaufmann geb. Frank, de zus Anna Gerson geb. Kaufmann, haar man Felix Gerson en de drie kinderen Ingeborg, Helga en Hans ook bij hen komen inwonen.  De woning was veel te klein voor de twee gezinnen. Zo verhuisde ze allemaal naar de Mortelveldstraat nr. 119 en zette Karel zijn veehandel verder. De familie integreerde zich goed onder de Elense bevolking. Begin maart 1939 werd Karel aangehouden en opgesloten te Tongeren onder verdenking van het smokkelen van Joden. Op 1 april vertrekt het gezin Gerson-Kaufmann naar Neeroeteren om daar langs de Ophovenstraat hun intrek te nemen in een huis wat ze gekocht hadden.

Ronny stelt zich voor

Dit was het moment waar Ronny door hand opsteken zich kon voorstellen aan René en Paula. Ronny: “Ik ben Ronny Witting voorzitter van de heemkundige kring van Neeroeteren in België.” Waarop René onmiddellijk reageerde: “Neeroeteren dat ken ik, dat was het dorp naast Elen.” Paul: “Ik wil ook nog even iets melden, mijn zoon woont nu nog steeds in Hasselt! Ikzelf ben geboren 1943 in Genk geboren.” Ronny: “Dat klopt ik heb U geboorteakte en die van René ook.” Paula: “Deze hebben wij nog nooit gezien!” Waarop Ronny naar voor mag komen en aan Paula en René de geboorteakte en nog andere documenten die hij had afgeprint mocht overhandigen. Een reporter van de Niederrhein nachrichten maakte nog snel een foto voor de krant van Ronny en de twee ooggetuigen. Paula: “Ik wil dit nog even vertellen, ik was al in Elen om mijn geboorteakte te zoeken. Enkel een uittreksel uit de parochieregisters heb ik toen gevonden. Officieel was ik niet geboren en dan nu krijg ik eindelijk na 82 jaar mijn officiële geboorteakte in handen. Hier ben ik wel zeer blij mee.”

René en Paula vertellen

Hierna vertelt René zijn verhaal over de tijd in Elen tijdens de 2^de wereldoorlog. Een verhaal om stil van te worden. Wat deze mensen allemaal hebben moeten ondergaan is echt verschrikkelijk. Hun vader Karel was Joods van geloof en hun moeder Josephine Gertrude Kaufmann geb. Offermann was Rooms Katholiek net als al de kinderen die zij kregen en dit waren er zes. Maar toch werden zij als kinderen bestempeld als Joden. Ze mochten niet naar school gaan, niet naar een dokter gaan wanneer zij ziek waren. René vertelt over hoe hij eens met zijn zusje met de kinderwagen onderweg waren en door kinderen nageroepen werden als “vuile joden zijn jullie” een paar Duitse soldaten die in de buurt waren hoorde dit en gingen naar René en zusje toe. Ze trokken de kleine Josephine aan haar haren uit de kinderwagen, zo fel dat er een hele haarstreng afrukte van haar hoofd. René en zijn zusje zijn toen weggelopen en lieten de kinderwagen achter.

Moeder krijgt geweerkolf in gezicht

René: ” Vader Karel die Jood was moest onderduiken omdat hij anders werd opgepakt. Hij verbleef ergens in de Ardennen, nooit heeft hij aan ons moeder verteld waar dit was. Dit uit veiligheid overwegingen om bij een eventuele ondervraging van moeder, ze niets kon vertellen. Zo gebeurde het dan op een dag dat moeder bezoek kreeg van de Duitse soldaten. Moeder was zwanger, dit was wel gebeurd tijdens een van de bezoekjes van ons vader. De soldaten wilde weten waar vader was? Moeder wist het niet. Dan ben je een hoer, want je bent zwanger van iemand anders of wat? Moeder zweeg en kon niet antwoorden op de vraag waar vader ergens ondergedoken zat. Het werd de soldaten allemaal te veel en dan moest het maar op de harde manier gebeuren. Plots uit het niets kreeg moeder een geweerkolf recht in haar aangezicht waardoor ze bijna alle tanden verloren heeft. Maar nooit, ook bij volgende bezoeken van de Duitsers heeft ze ooit vader verraden!”

Dokter uit ziekenhuis in Genk

René: ”Wanneer juist weet ik niet meer ergens in 1943-1944. Maar vader was het eeuwige onderduiken moe aan het worden. Hij wilde een manier vinden om normaal verder te kunnen gaan bij vrouw en kinderen. Iemand, ik weet niet wie, gaf hem het advies om contact op te nemen met een dokter in het ziekenhuis in Genk. De dokter zou hem kunnen helpen. Bij dokter zei deze: “Mijnheer Kaufmann we gaan net doen als dat we U gaan opereren. Dan maakt ik een papier op en U kunt zo niet worden opgenomen. Vader ging akkoord en moest naar het operatie kwartier gaan. Maar wat vader niet wist, was dat de dokter hem echt opereerde. De dokter had mijn vader zijn volledige maag verwijderd. De dokter wist dat na zo een operatie de patiënt nog maar maximum 6 jaar te leven had. Vanaf dan is mijn vader getekend geweest voor de rest van zijn leven. Steeds problemen met eten en met de stoelgang. Gelukkig heeft hij nog 19 jaar mogen leven, hetzij dan wel als verminkt persoon.

Paula: “Ik weet nog dat we in Bree woonden en we hadden daar een groot huis. Dit was al na de oorlog. Het huis had drie toiletten en één toilet was enkel en alleen voor ons vader. Einde 1955, na een langdurige ziekenhuisopname, moest hij zijn activiteiten beëindigen. Hij keerde met ons moeder en de 6 kinderen in januari 1956 naar Duitsland terug. Hier verbleven we tot 1959 te Krefeld. Daarna verhuisde wij om gezondheidsredenen van vader en op doktersadvies naar Zuid-Tirol met zijn veel gunstiger bergklimaat. Drie jaar later stierf hij op 6 december 1962 te Meran. Mijn moeder Josphine Gertrude overleed in 1974.

Persoonlijke babbel met René en Paula

De lezing heeft meer dan één uur geduurd en er kwamen nog veel vragen die beantwoord werden door René en Paula. Na afloop van de lezing hebben we de tijd genomen om met hen een gesprek te hebben. We werden door René aangesproken en hij begon direct in een zeer goed Nederlands half dialect met ons te praten. Ook Paula sprak zeer goed Nederlands. René is bijna volledig blind en hoort slecht. Hij woont in de buurt van München en Paula woont in Munster. Maar toch zeggen ze blijft de verbodenheid met België en zeker met Elen waar ze als kinderen zijn opgegroeid. Bij een reünie ergens in de jaren tachtig waren ze beide in Elen aanwezig. Ze bedankten ons nogmaals om van België naar hun lezing te komen. En dat ze de koppies van hun geboorteakte en andere documenten van ons overhandigt hadden gekregen.

Verder samenwerking

Met Michael en Irmgrid beide voorzitters van de heemkundige kring Aldenkerk werd afgesproken dat we een verbodenheid tussen beide heemkringen gaan opstarten. We denken dan aan elkander eens uit te nodigen en zo dan ons/hun dorp eens voor te stellen tijdens een rondleiding. https://www.heimatverein-aldekerk.de/

Al sinds oktober 2023 zijn we drukdoende om ons lokaal eens grondig onder handen te nemen. Ons archief werd volledig geïnventariseerd en alles werd digitaal ondergebracht in een Exel bestand. Aan de hand van dit bestand vonden de archief documenten een plaats in het lokaal. Zo kunnen we sneller en overzichtelijk werken. 2024 werd met een beperkt team gewerkt aan de samenstelling van ons boek ‘Ooggetuigen van WO2’. Dit boek is ondertussen het meest verkochte boek van onze vereniging geworden. Al meer dan 500 boeken gingen over de toonbank. Dit hadden we nooit durven dromen, de reacties en felicitatie blijven ook nu nog steeds binnenkomen. Eens te meer een bevestiging dat we in de juiste richting werken met onze hechte groep aan medewerkers. De laatste maanden worstelde we ons door onze collectie rouwprentjes. Ondertussen werden de prentjes tot 1965 al gedigitaliseerd en netjes ondergebracht in kaften. De rouwprentjes tot heden werden al op jaartal in de nodige archiefdozen ondergebracht. Bedoeling is ook deze allemaal te digitaliseren en onder te brengen in ons archief. We willen Lisette Swennen van harte bedanken voor haar inzet bij het reorganiseren van onze rouwprentjes collectie.

Zaterdag 18 januari 2025 mochten we twee prachtige schilderijen in ontvangst nemen. Deze exemplaren werden geschonken door de heer Paul Vrancken Peeters uit Den Haag. De schilderijen werden ergens rond 1895 geschilderd. Paul Peeters heeft de beide schilderijen volledig laten restaureren en voorzien van een zuurvrije achterkant.

Op de schilderijen herkennen we, Peeters Paul Ghisbert geboren 12 december 1819 en overleden 11 juli 1898. Burgemeester van 1864 tot 1898 en geneesheer te Neeroeteren. Zijn echtgenote Maria Rosalia Catharina van Moll 1834-1900. De familie Peeters had nog andere burgemeesters in hun familie, de eerste was: Peeters Willem notaris en broer van Paul Gisbertus en geboren 03 september 1815 en overleden te Rekem. Burgemeester van 1850 tot 1855 te Neeroeteren. De laatste was Jacobus Eugenius Josephus Gisbertus Peeters geboren 19 september 1867 en overleden 19 februari 1944. Burgemeester van 1908 tot 1933. Jacob ook Jaak Peeters genoemd was tevens dokter te Neeroeteren. Ook Luc Peeters, neef van Paul was aanwezig bij de overhandiging van de schilderijen. Het zijn tevens Luc zijn voorouders die op deze schilderijen vereeuwigd werden. Met deze schilderijen hebben weer een stukje prachtig erfgoed van Neeroeteren in ons bezit kunnen krijgen. Wij willen de heer Paul Vrancken Peeters nogmaals van harte bedanken voor deze schenking.

De Watering in de Schootsheide, 200 jaar geleden een gebied van heide en moerassen, een gebied waar niemand wilde wonen. Men noemde dit gebied “De Teije Graaf”. Tot ergens rond 1850 een Luikse ingenieur er de toestemming kreeg om er een watering van te maken. Het was Lambert François Nagant die 60 hectare heide in de nabijheid van het dorp Neeroeteren voor de omzetting tot wateringen kocht. Er werd een statig herenhuis gebouwd te midden van de wateringen. Op de Zuid-Willensvaart werd een tapsluis geplaatst in 1853. Deze staat nu nog altijd ter hoogte van het begin van het eilandje. Langs de hand gegraven Losbeek, in de volksmond “Regol” genoemd werd de watering voorzien van het nodige water. Op de eerste en tweede blok stonden fruitbomen, men spreekt over +/- 1000 fruitbomen. Op al de andere blokken stonden tussen ieder greppel canadabomen en hooi. Zo leverde de wateringen van Nagant hooi aan de paardentram, aan de zoo van Antwerpen, het leger in Leopoldsburg, enz. In 1898 werd een villa en hangar ingeschreven op het kadaster, deze zijn nu nog steeds gelegen langs de Elerweg nr75. De weides voor en langs de villa stonden vol met appelbomen. De hangar werd tussen 1898-1910 gebruik als opslagplaats voor de boorkernen van de boring naar steenkool in Neeroeteren en Elen. Einde 19de eeuw floreerde deze watering zo prachtig en werkte er meer dan 300 personen. De eerste plaggenhut werd gebouwd door Jacob Mussen in 1864 en tegen begin 20ste eeuw hadden we een nieuw gehucht in Neeroeteren de Schootsheide genoemd. Met het overlijden van Eugène Nagant in 1956 stopte ook het bewerken van de wateringen in de Schootsheide. Jef Hilven was de laatste waterbaas en woonde tot 1957 op de Watering. Het gebied werd aan zijn lot over gelaten en werd overwoekerd door wildgroei. De laatste jaren zijn er verschillende percelen die als weide voor paarden fungeren, de rest is natuurgebied. 

Agentschap Natuur en Bos beheerd de eerste twee percelen en neemt ook het onderhoud voor hun rekening. Elk jaar worden hier de sluizen geopend en zorgt het kanaalwater voor een rijke fruitoogst van 102 oude rassen hoogstamfruitbomen. Begrensd door houtkanten worden de grazige weiden omgevormd tot bloemenvelden waar allerlei insecten en vogels hun gading vinden. Enkele nieuw aangelegde poelen hopen de boomkikker te kunnen verleiden. Het gebied is een belangrijke stapsteen tussen nabijgelegen natuurgebieden zoals Bergerven en den Tösh. Uniek voor deze omgeving is dat je op een boogscheut staat van zowel Kempenbroek, de Maasvallei, de Duinengordel en het Nationaal Park Hoge Kempen.

Het is op deze percelen dat wij heemkundige kring Wotra Neeroeteren in samenwerking met Agentschap Natuur en Bos en paar infoborden mochten plaatsen. Op de borden wordt in kort de geschiedenis, werking, de laatste bewoners en het beheer van Agentschap Natuur en Bos beschreven en geïllustreerd met verschillende oude authentieke foto’s. De borden vinden jullie op de kruising van de Verbindingstraat en Losbeekweeg (Wandelweg Kempen-Broek), net over de beek rechts in de hoek

Naar aanleiding van de publicatie van ons boek over ooggetuigen WO2 te Neeroeteren. Kreeg onze voorzitter Ronny een telefoon van Mark Dreesen reporter voor HBVL. Mark wilde graag een artikel brengen over ons boek. We spraken af op dinsdag 29 oktober in ons lokaal. Waar Ronny, Jean, Erik en fotograaf Dirk aanwezig waren. Op vraag van Mark: "Hoe is dit allemaal begonnen?" Startte we een bijna twee uur durend interview. Alles konden we op deze tijd niet uit de doeken doen en dat moest ook niet. Daarom gaven we Mark een gratis exemplaar mee, zodat hij voor het schrijven van het artikel de juiste info kon vinden in ons 333 pagina tellende boek. Donderdag 31 oktober 2024 verscheen ons artikel in de krant. Een halve blz. werd gepubliceerd over ons uitgave van ooggetuigen tijdens WO2 te Neeroeteren. Hierna kreeg Ronny verschillende telefoons en mails om een boek te bestellen. Het werd een echte stormloop bij krantenwinkel ‘Het Krantje” te Neeroeteren. Om 15h dondernamiddag kregen we al telefoon van het krantje dat ze bijna door hun voorraad aan boeken zaten. Dit hadden we zelf niet zien aankomen, zo een belangstelling voor onze uitgave. Weer maar eens een teken dat we de juiste weg zijn ingeslagen en we zullen blijven verder werken aan deze weg. Verschillende nieuwe projecten staan al in de steiger.

Jean: "Vandaag hebben we ter gelegenheid van de brunch van de KWB, nu RAAK, een presentatie gegeven om onze heemkundige kring WOTRA in de spotlight te plaatsen.Het heeft ons een paar weken en verschillende PowerPoint ‘s gekost om eindelijk de juiste formule te vinden. Gedurende bijna een gans uur heeft Ronny een ganse zaal weten te boeien, het was tijdens zijn presentatie muisstil maar met momenten werd er ook gelachen en kreeg hij heel veel reacties vanuit de zaal, 108 aanwezigen hingen van het begin tot het einde aan zijn lippen en de interactie met de zaal was prachtig om zien. Het was vaak muisstil! Na zijn presentatie kwamen tientallen aanwezigen hem proficiat wensen.

Ook de “leiding” van de KWB liet ons weten dat zij zeer tevreden waren en het zelfs de beste presentatie OOIT vonden.

Voor en na de presentatie werd een powerpoint vertoond en ook filmkes over Neeroeteren, de OH’s en AH’s  vanuit de zaal waren niet te lellen. Aanwezigen kwamen ons nadien foto’s tonen van vroeger die men ons zou bezorgen via onze kernleden, o.a. aan Michel enz…."

Ronny: "Het heeft ons een paar weken en verschillende PowerPoint ‘s gekost om eindelijk de juiste formule te vinden. En YES, wat hebben het gefikst, onze presentatie werd zoals beschreven door Jean gesmaakt bij de aanwezige leden van RAAK. Niks dan lovende woorden over wat ze hadden gezien op het grote scherm. Van de diareeks met dorpszichten en personen. De film uit 1955 over ons dorp, de motorcross in 1960 in de Zandgroeve en Jefke Teuwissen die zijn BSA uit de Demer wist te vissen. En dan onze hoofdbrok, WAT IS WOTRA, even kort uitgelegd wat we doen en dit aangevuld met enkele oude foto’s van Nagant. Ons gans team werd met foto's voorgesteld alsook het lokaal kwam aan bod. Zo gingen we verder naar onze jaarboeken, fotoboeken, boeken van de 1^ste wereldoorlog om dan bij ons hoofdthema het boek over ooggetuigen WO2 uit te komen. Aan de hand van de vele prachtige foto’s uit WO2 (collectie Philip Moreau) werd aan de aanwezige even terug gegaan naar 1940.

Iedere foto uit 1940 werd toegelicht, om alles duidelijk te situeren hadden we foto’s van heden ter vergelijk gemaakt en konden de aanwezige zich een beeld maken waar het zich juist had afgespeeld. Dit bleek een schot in de roos. Want na de presentatie hoorden telkens weer “Dat was prachtig dat jullie een vergelijk hebben gemaakt van waar het juist was.” Zoals Jean reeds schreef, het bestuur vond dit de beste presentatie ooit.

In naam van Wotra reden voorzitter Ronny Witting en bestuurslid Jean Flipkens naar de plechtige ceremonie bij de brug over de Poppelsche Ley. Deze krijgt de naam van Field Marshal Edwin Bramall. Op 27 oktober 1944 bevrijdde Bramall samen met de ‘King’s Rifle Corps’ Goirle. Bij deze acties was ook Jef Mooris uit Neeroeteren aanwezig.

Op 27 oktober 1944 bevrijdde Edwin Bramall Goirle samen met zijn ‘King’s Rifle Corps’ uit de handen van de Duitse bezetter. Bramall werd veldmaarschalk in het Engelse leger. De brug over de Poppelsche Ley aan de Poppelseweg in Goirle kreeg gisteren 25 oktober 2024 de naam ‘Edwin Bramallbrug’. Zijn zoon Nick en klein- en achterkleinzoon waren aanwezig bij deze plechtigheid, alsook vele andere genodigden.

Op 24 oktober 1944 was Jef Mooris in Poppel. Jef was tolk bij de Engelse troepen. Rond het middaguur werd Jef gevraagd om een verkenningstocht te maken. Hij moest kijken of de Duitse troepen Goirle verlaten hadden om dan contact te maken met de burgers van Goirle. Echter liep het fout op deze tocht. De brug over de Poppelsche Ley hadden de Duitsers laten springen. Jef wilde over het riviertje tot aan de eerste huizen geraken. Mooris kroop uit de Ley en wilde kijken of er nog vijanden aanwezig waren, hiervoor moest hij op de weg gaan staan. Jef stond nog maar net op de weg als hij getroffen werd door vijandelijke kogels in zijn linkerbeen. Mooris sukkelde terug tot in het riviertje. Hier lag hij zwaargewond tot in de vroege ochtend hem twee Duitse soldaten vonden en die hem met hulp van 3 inwoners naar Goirle brachten. Via Tilburg, Gouda, Venlo en daar met de trein naar Warstein. Eerst op 12 november kwam een arts naar zijn verwondingen kijken. Echter was het been zo fel geïnfecteerd, dat zelf de maden eruit kropen en er geen andere optie meer bestond dan amputatie. Deze amputatie gebeurde met een oude guillotine en zonder verdoving. Vanaf die dag ging Mooris als invalide met één been door het leven. Mooris was in 1982 de meest gedecoreerde soldaat van de Benelux. In 1970 werd Jef Mooris in Neeroeteren beter gekend als Jefke Sevriens Ereburger van Neeroeteren. Op 9 september 1988 overleed Jef als Groot oorlogsverminkte zoals te lezen staat op zijn rouwprentje.

Tijdens het Paasweekend vindt er traditioneel de KWB-tentoonstelling plaats in het cultureel centrum te Neeroeteren. Ons lokaal is gevestigd in het CCN en wij maken dan gebruik om onze deuren open te stellen voor het publiek. Dit jaar hadden we als hoofdthema, de tweede Wereldoorlog te Neeroeteren. Al jaren zijn we doende met personen te interviewen over hun herinneringen aan de periode tijdens de tweede Wereldoorlog. Al maanden was een team bezig om deze verhalen te bundelen in één boek. Nog net op tijd hadden we een proefversie klaar en dit kon men inkijken tijdens de paasdagen. Later tegen het einde van het jaar zullen we overgaan om dit boek in grote oplage te drukken.

Op Paasdag en Paas maandag mochten meer dan 150 bezoekers begroeten in ons lokaal. We hadden een groot scherm geplaatst, op dit scherm presenteerde we foto’s uit ons archief. Dit kon op veel bijval van de aanwezige rekenen. Het werd een interactief gebeuren, waar de bezoekers zelf meer duiding gaven bij het zien van een oude bekende uit Neeroeteren. Zo menig bezoekers gaf ons een dikke pluim voor ons werk en het bewaren van al deze mooie herinneringen aan het verleden van Neeroeteren.

Op verzoek van de heemkring Wotra Neeroeteren kwam auteur Marc Geyens een lezing geven. Wotra stond in voor de organisatie in het ontmoetingshuis te Voorshoven. Marc had gitarist Ivo Janssen uit Oudsbergen bij om het geheel muzikaal op te vullen. Het werd een prachtige avond vol van mooie herinneringen aan Marc zijn verleden als schrijver van tal van boeken.

Op donderdag 29 februari zat het ontmoetingshuis te Voorshoven gevuld met 180 geïnteresseerde liefhebbers van het geschreven woord. Wotra heemkundige kring van Neeroeteren had schrijver/uitgever Marc Geyens gevraagd om een lezing te geven. Marc geboren en getogen te Neeroeteren, maar uitgeweken naar Oudsbergen heeft nog altijd een nauwe band met Neeroeteren, meer bepaald met Bergerven. Een hartenwens van Marc ging in vervulling, een lezing geven in zijn geboorteplaats. In de vroege namiddag werd de zaal in paraatheid gebracht door de leden van Wotra en Marc met zijn team smukte het podium op met banners van zijn boeken. Ivo Janssen gaf al enkele prachtige solo's ten gehore als test van zijn muziek installatie. Om 19h gingen de deuren open en verwelkomde Marc en echtgenote Nathalie de gasten, al snel zat de zaal vol. Ronny Witting voorzitter van Wotra verwelkomde iedereen en gaf het woord verder aan Myriam Giebens schepen van cultuur stad Maaseik, die op haar beurt een mooi woordje uitleg bracht over Marc zijn carrière als uitgever/schrijver. Dan was het de beurt aan Marc om van wal te steken. Hij begon bij zijn jeugdtijd te Neeroeteren, over het niet graag naar school gaan, over spreken met een merel die zijn gedachten verder bracht met met wind. Zijn boeken voor de kleinste onder ons passeerde de revue, zoals, 'Poepke (windje in een mensenlichaam). ', 'Loewis' (het sprekend paard in samenwerking met Paul Geerts), 'Snotbelleke' (nieuwsgierig kuikentje). Telkens opgevuld met mooie gedichten geschreven door de schrijver zelf. Ivo Janssen bracht songs van de 'Dire Straits', 'Jimi Hendrikx' en nog andere gekende artiesten. Het sluitstuk ging over “Het geheim van de Boetemonnik”, een rasechte Vlaamse roman die zich grotendeels in ons mooie Limburg afspeelt. Hetgeen eerst niet de bedoeling was, werd uiteindelijk toch een feit: dit boek werd het eerste van een hele reeks. In al deze boeken heeft Marc veel aandacht voor allerhande emoties en romantiek, maar ook voor spanning en avontuur. Betrachting is om de aandacht van de lezers te vangen en niet meer los te laten.  Na anderhalf uur was het tijd voor de signeer sessie met de auteur. De aanwezige gasten waren allen lovend over deze geslaagde avond. Voor Marc was een hartenwens in vervulling gegaan en hij zal nog lang terug denken aan deze mooie avond te Neeroeteren, zijn geboortedorp.

Vrijdag 10 november 2023. Het feestelijk persmoment in kasteel Hoensbroek van de film 'Zondebokken'. 

Voor ons 'Wotra' begon het verhaal 'Zondebokken' reeds in 2019. Rocky Grispen zoon van Arnaud, wilde meer informatie hebben over de bokkerijders verhalen van Neeroeteren. Ronny dook in ons archief en stelde alle informatie ter beschikking van Rocky. We gingen zelfs een kijkje nemen op verschillende locatie. Zo wilde Rocky weten waar de galg van Neeroeteren juist gestaan had. Een replica van een duimschroef werd in elkaar geknutseld door Ronny en aan Rocky geschonken. Telkens we nieuwe info vonden over bokkerijders werd die Rocky ter beschikking gesteld. In ons vorig jaarboek kwamen we uitgebreid terug op het maken van de film 'Zondebokken'. Wotra werd ook sponsor van de film 'Zondebokken'.

Vrijdag 10 november 2023 was het dan zover, het feestelijk persmoment werd gehouden in kasteel Hoensbroek. Waarom daar, Hoensbroek was één van de locatie waar de film werd opgenomen. Alles was in de sfeer van 1794 gedompeld, er liepen figuranten rond in outfits van tijdens de film. Zo had je: leden van de bokkerijders, de beul (zoon van Ronny, Robin Witting), dames gekleed in prachtig kleren, soldaten enz. Op het kasteel werden grote foto's getoond van shots uit de film. De opening zelf vond plaats in een mooie zaal waar overal foto's, attributen ed te zien waren van de film. Om 20h begon Rocky  de aanwezigen te begroeten en alvast te bedanken voor hun steun. Hij deed een kleine release over the making off van de film. Op een groot scherm werd alles in beeld gebracht. De menigte was laaiend enthousiast over alles wat hun voor ogen verscheen. Na de begroeting mochten de gasten naar het kasteel zelf gaan. In de binnenkoer van het kasteel stond de beul met kruis omringd door soldaten. Wie verdacht overkwam werd door de soldaten opgevorderd eerst het kruisbeeld te gaan kussen alvorens het kasteel te betreden. In het kasteel zelf trof je enkele bokkerijders aan die gevangenen zaten in de kerker. Een deel van kleren die gebruikt werden in de film werden tentoon gesteld, alsook de gebruikte foltertuigen. Kon je een kijkje nemen op hoe een filmset eruit ziet en kon je een meet en greet doen met hoofdpersonage uit de film. Het was voor de aanwezige gasten een waar avontuur om eens weg te dromen in de tijd van de 'Zondebokken'. Wij kijken al uit naar de film première op 16 november 2023 te kinepolis in Hasselt.  

Zondag, 29 oktober 2023 werd voorzitter Ronny Witting uitgenodigd voor een live interview bij radio LRM. Het was Johan Coolen reporter van LRM die Ronny uitnodigde voor een gesprek over Wotra Neeroeteren te hebben. 

In een professionele studio mocht ik plaats nemen achter één van de micro's. Johan stelde mij vragen ivm Wotra. Wat wil Wotra zeggen? Wat doen jullie? Enfin een hele vragenlijst werd beantwoord door Ronny. Jullie kunnen het interview hier beneden beluisteren, door te klikken op de knop Wotra LRM 1 en 2.

Vandaag Truike Vastmans in de bloemetjes gaan zetten namens Wotra. Truike werd op 25 maart 102 jaar jong.. Zo doet het nog steeds goed, Truike: "allein dé stomme souker, maar ich maag noch alles ète van de dokter" 🙂 Dan zegt Truike plots: "Ronny ik heb nog bij je twee grootmoeders Jeanne Winters en Mia Vandebroek in de klas gezeten, wij waren allemaal van 1921 en uit de Hei". Toch geweldig om zoiets te horen, Mercie Truike voor de lekker vlaai en de heerlijke koffie.

De heemkundige kring Wotra Neeroeteren werd eind 2021 gecontacteerd door Musea Maaseik en de stad Maaseik met de vraag om Monique Broekman, kunstenares uit Den Bosch, te voorzien van foto's en verhalen met betrekking tot de Zuid-Willemsvaart in Neeroeteren. Ronny Witting en Jos Zoons namen zich dit project ter harte. Na veel zoekwerk in hun archief, hadden ze een boek vol aan verhalen en de daarbij horende foto's verzameld. Deze werden aan Monique overgemaakt. Zij ging op haar beurt aan het werk met deze info. Er werd een film ingeblikt over de duiker bij paal 26. Deze duiker vormde in WOI een zeer belangrijke rol als vluchtroute voor de Belgen die naar Nederland wilde ontsnappen. Tevens maakte kunstenares Monique van ieder persoon die gefilmd werd een persoonlijk portretschilderij. Zo ook van Ronny Witting, die samen met zijn overgrootvader Hendrik Vandebroek op het doek vereeuwigd werd. Hendrik was passeur aan de draad en gids voor de vluchtelingen in Neeroeteren tijdens WOI. Dit alles was nu te zien in de boot Oostenwind die aangemeerd lag bij de Hoogstraat te Neeroeteren. Op 5 juli was de opening en er zouden 6 bezoekdagen volgen. Dit project lokte meer dan 600 bezoekers. Ook de 2 wandelingen onder leiding van Jos Zoons werden door 50 personen bijgewoond. Wat het meeste opviel waren de verhalen over 'De Knaal'. Verhalen over het vedriet van het verliezen van een dierbare die het leven liet in de Zuid-Willemsvaart. En dat waren er toch meer dan 50, volgens onderzoek van Ronny. Maar ook verhalen over het eerste kusje aan 'De Knaal', het zwemmen, kayaken enzomeer waren dan weer de mooie momenten bij de Zuid-Willemsvaart. Zo eindigde op 11 juli een heel mooi project wat velen zich nog lang zullen herinneren.                                                                  Ronny Witting

Zondag 8 mei 2022 waren we samen met Limburgs landschap vzw te vinden in het Langeren in de Schootsheide. We werden door Francis Telen van Limburgs landschap Tösch-Langeren gevraagd om deel te nemen aan de burendag in het Langeren. Bedoeling was om aan de hand van foto’s, maquettes en verhalen een overzicht te geven van het ontstaan van de Schootsheide in Neeroeteren. Francis en zijn collega’s gaven een overzicht van hoe het gebied Tösch-Langeren eruit ziet en wat de verder bedoelingen zijn om het landschap in eren te houden. Deze 8^ste mei 2022 was ook Moederdag en wisten we op voorhand dat de opkomst maar beperkt zou blijven. Toch kwamen er een 20 tal geïnteresseerde eens een kijkje nemen aan onze stand in de weiden voor de Vlutten of Goyensmolen. Er werd veel uitleg gegeven aan de bezoekers zowel door Francis en de zijnen als door Ronny en Arnaud van de heemkundige kring Wotra Neeroeteren. Al bij al mogen we tevreden zijn met ons initiatief en hopen volgende zondag meer volk te mogen ontvangen wanneer we ons tentje hebben opgeslagen aan Mosouw in de Schootsheide. Iedereen is van harte welkom op deze 2^de editie van onze burendag een organisatie van Limburgs landschap en heemkundige kring Wotra Neeroeten.

Vandaag waren voorzitter Arnaud Grispen en ondervoorzitter Ronny Witting op bezoek bij Truike Vastmans in rusthuis het Park te Neeroeteren. Truike werd 25 maart jl 101 jaar oud. Voor deze gelegenheid wilden we haar in de bloemetjes zetten. Namens onze heemkundige kring Wotra werd Truike een ruiker bloemen en ons exclusief 20^ste jaarboek overhandigt. We kregen namens de jarige een lekker stuk vlaai en een drankje aangeboden. Truike werd geboren op 25 maart 1921 en woonde bijna haar ganse leven in Neeroeteren. Op 97 jarige leeftijd ben ik hier naar het rusthuis gekomen. Met 12 kinderen groot gebracht te hebben bestond mijn dagtaak voornamelijk uit het opvoeden van de kinderen en de dagdagelijkse zorgen in huis. Mijn echtgenoot is al 29 jaar geleden overleden. Gelukkig heb ik de kinderen die mij altijd voortreffelijk verzorgd hebben, nu ook mag ik mij altijd verheugen aan de bezoekjes van de kinderen hier in het rusthuis. We vragen Truike naar haar herinneringen aan de tweede wereldoorlog. Dat weet ik nog heel goed, het was ontzettend warm die vrijdag de 10^de mei 1940. We hoorden in de verte veel gebonkt van zwaar geschut en wisten niet goed te plaatsen wat dat eigenlijk was. Ook de vele vliegtuigen die over ons huis kwamen gevlogen vergeet ik nooit meer. Wij liepen naar buiten en begonnen spontaan te wuiven op deze overvliegende machines. Tot we later beseften dat we op de vijand aan het wuiven waren, je wist ook niet wat op je af kwam. Tegen de middag kwamen de grondtroepen langs gemarcheerd met paard en kar. Om alles goed te kunnen gade slaan hadden we ons in de gracht naast de weg neergezet en keken we naar de voorbij trekkende Duitse soldaten. Zo heb ik de 10de mei 1940 mogen ervaren op 19 jarige leeftijd. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat er geen derde wereldoorlog mag uitbreken met de spanningen in Oekraïne, dat hoef ik niet nog eens mee te maken. Na nog velen andere mooie herinneringen aan vroeger nemen we afscheid van deze kranige mooie 101 jarige dame uit Neeroeteren. Truike wij wensen je nog veel mooie dagen en hopen volgend jaar weer met ruiker bloemen te mogen langs te komen.

Vrijdag 29 april 2022 had ik afgesproken met Jos Zoons aan de Voorshoventerschans. Het 5de leerjaar van de Oogappel te Voorshoven kwam een bezoek brengen aan de Schans van Voorshoven. Onder leiding van juf Eveline kwam de hele groep rond 11h aan bij de schans. Waar Jos hun verwelkomde  en begon met een woordje uitleg te geven over wat een schans eigenlijk was. Aan de hand van een maquette konden de leerlingen een beter visueel zicht krijgen op hoe deze schans er honderden jaren geleden uit gezien had. Hun verbazing stond op de gezichten te lezen, toen Jos vertelde dat de grachten rond de schans met de schop gegraven waren. Wat een werk!!! We deden ook een wandeling rond het hele gebied en onze gids gaf ook meer uitleg over de ligging en hoe het water in de grachten kwam. Een kleine tijdsprong werd gemaakt naar WO2 over de eerste Duitsers die langs de schans naar het kanaal vorderde met de fiets en daar de eerste gevechten plaatsvonden met als gevolg dat hier de allereerste Duitse soldaat het leven liet, het was Reindal Ruppert 19 jaar. Na de wandeling mochten de kinderen gaan picknicken op de schans te Voorshoven. Jos werd nog van een applausje voorzien vanwege de enthousiaste kinderen.

Vandaag waren we door An Cuppens uitgenodigd om deel te nemen aan de herdenkingsplechtigheid ter eren van haar echtgenoot Jaak Cuppens. Jaak overleed op 16 april 2020 in volle corona crisis. Hierdoor kon er geen plechtige uitvaart georganiseerd worden met deelname van familie en vrienden.

Daarom werd op de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid in de Sint-Lambertus kerk te Neeroeteren ook Jaak Cuppens herdacht. Aansluitend werd er naar zijn graf op het plaatselijk kerkhof gegaan. Familie en vrienden stonden rond Jaak zijn graf samen, een vriendin van de familie gaf een mooi lied ten gehore en zo werd het een mooi moment van even stil te staan in gedachten aan Jaak.

Hierna was er een koffietafel in de refter van de jongensschool. De school waar Jaak, leraar en directeur is geweest. Zoon Kris Cuppens las uit het boekje ‘Jaak’ het voorwoord voor. Een voorwoord vol waarheden en op een manier voorgelezen zoals er dat maar weinig kunnen, vol passie en soms ook met een brok in de keel en een licht traantje over de wangen. De aanwezigen waren allen zeer aangedaan over dit prachtige voorwoord en we kregen ieder een uitgave van dit boekje door de familie aangeboden. Er werd ons een rijkelijk brunches geserveerd, met lekker ‘tematesop mét ballekes’ en een heerlijke aspergesoep, broodjes en om af te sluiten ‘ein stékske vlaai’.

An en kinderen hartelijk dank dat we mochten deelnemen aan deze mooie plechtige afscheid dag van jullie geliefde man/papa Jaak.

Woensdag 20 april werden we uitgenodigd om een bezoek te brengen aan Dolf Habets zijn privé museum. Als eerste kregen we een inkijk op zijn volledig krantenknipsel archief, aangevuld met oude postkaarten, foto's van Neeroeteren en omstreken. Ook doosprentjes en rouwbrieven verzameld Dolf. In zijn collectie heeft hij +/- 8000 doodsprentjes van personen uit Neeroeteren. Vraag naar een overleden persoon uit Neeroeteren en in een mum van tijd heeft Dolf het prentje gevonden of weet hij te melden dat hij dit niet in zijn collectie heeft. Het oudste doodsprentje dateert van overleden in 1840. In een hoek in zijn woonkamer heeft hij een verzameling van heiligen beelden/beeldjes staan. Een hele collectie aan allerhande Heiligen beeltenissen, maar vooral de Heilige Barbara en de Heilige Rita staan er in alle maten en materialen. Dan worden we naar zijn mijnwerkers collectie gebracht. Een waaier aan verschillende attributen die betrekking hebben tot het steenkool mijn verleden. Een authentiek stuk kabel van de kast uit de mijnschacht, verschillende petroleum lampen allerhanden, een collectie aan 'bidons' enz. Alles laatste krijgen we een rondleiding in zijn museum met oude gadgets allerhanden, van oude koekjesdozen met afbeeldingen van de verschillende koningsparen van België tot een toestelletje waar je duiven mee kon ringen. Werkelijk een snuister kamertje waar oude herinneringen worden opgeroepen en je terug gaat naar je kindertijd. Hierna werd ons door Dolf een frisdrank aangeboden en hebben we nog gezellig zitten napraten over koetjes en kalfjes. Dolf bedankt voor de fijne namiddag.

Zaterdag, Zondag 10 april waren wij Wotra heemkring Neeroeteren medeorganisator van Dolf Habets zijn tentoonstelling 'Wandelen door het verleden'. Dolf verzameld al meer dan 50 jaar alles over Neeroeteren en omliggende gemeentes. Meer dan 500 kaften vol met krantenknipsel, rouwprentjes, postkaarten en oude foto's van Neeroeteren en omstreken kan je terug vinden in zijn collectie. Dolf heeft geen computer om alles op te slaan, maar geen nood. Vraag hem iets en in een mum van tijd heeft hij dat gevonden wat je zoekt. Op 1 maart 1990 hield Dolf Habets reeds zijn eerste tentoonstelling in Neeroeteren, waarvan een artikel verscheen in jullie krant. Met de medewerking van de heemkundige kring Wotra Neeroeteren, kon Dolf verleden weekend weer eens uitpakken met zijn prachtige verzameling. Hij had zich wel beperkt tot het verleden van Neeroeteren en bracht meer dan 150 kaften aan materiaal mee. Alles werd in goede banen geleid door de leden van Wotra, zij stonden in voor de drankvoorziening en gaven de bezoekers een woordje uitleg. Alles begon zaterdagmiddag om 12h met een receptie in het CCN. Onze voorzitter Arnaud Grispen verwelkomde zaterdag alle gasten op de receptie: "Geachte genodigden, WOTRA wenst jullie van harte welkom op de opening van deze tentoonstelling “wandelen door het verleden” van Dolf Habets. Dolf verzamelde decennialang krantenknipsels, doodsprentjes, postkaarten en noem maar op. Vandaag en morgen zal hij een deel van zijn collectie hier tentoonstellen waarvan het merendeel over Neeroeteren. Het thema past perfect in de doelstellingen en werking van onze heemkundige kring Wotra, en daarom verlenen wij hieraan ook graag onze medewerking. Eveneens danken wij de stad Maaseik voor de medewerking aan deze tentoonstelling. Mag ik dan nu het woord geven aan mevrouw Giebens, schepen van cultuur van de stad Maaseik." Myriam Giebens gaf een mooie speech over wat Dolf en Wotra betekenen voor onze gemeenschap. Over de ijverige heemkundige kringen in Maaseik, Neeroeteren en motorcross, iets wat zeker moet bewaard worden en de nodige aandacht verdient. Hierna mocht iedereen gaan genieten van Dolf zijn, zeg maar levenswerk. Zo kon je er krantenartikelen, postkaarten, doodsprentjes en nog veel meer bewonderen. Meer dan 400 personen bezochten op de beide dagen Dolf zijn tentoonstelling. Wij danken Dolf Habets voor zijn prachtig werk wat hij al die jaren verzameld heeft. Namens bestuur Wotra Neeroeteren.

Zondag 27 maart om 14h gaven we de aftrap voor een inspiratiebijeenkomst in het cultureel centrum van Neeroeteren. Het project heeft de naam 'Dat wat blijft' en dit ter gelegenheid van 200 jarig bestaan van de Zuid Willemsvaart. Het project werd opgestart in 2019 door kunsthistoricus Alexandra van Dongen en beeldend kunstenaar Monique Broekman. Deze dames gingen een samenwerking met musea Maaseik aan. Wij werden op onze beurt gecontacteerd door musea Maaseik om mee te werken aan dit project. Zo werden eind 2021 de eerste contacten gelegd door Ronny Witting en Jos Zoons met de twee dames uit Den Bos. Ons werd gevraagd om een gastspreker van Neeroeteren aan te stellen voor deze inspiratie dag. Jos Zoons nam deze taak ter harte en bijgestaan door Ronny met allerhande info betreffende de geschiedenis en gebeurtenissen in en rond het kanaal. ronny had zich als doel voorgenomen een maquette van de Geisteren draaibrug rond 1930 te maken. Een karwei wat meer dan 120 werkuren in beslag zou nemen. Jos worstelde zich door bergen informatie van 200 jaar geschiedenis van de Zuid Willemsvaart, om er een mooie presentatie van te maken. Vrijdag hadden enkele leden van Wotra de zaal al in orde gebracht. Er werden op voorhand flyers verdeeld door musea Maaseik en alle digitale kanalen werden van informatie voorzien. Nu maar hopen dat er wat volk zal afzakken naar onze presentatie. Want tegenwoordig is het moeilijk om mensen gemotiveerd te krijgen om naar een lezing te komen. Zondag 27 maart om 10h30 arriveerde Monique al met de prachtige vitrine kast, waar verschillende stukken over de Zuid Willemsvaart in te bewonderen zijn. Deze kast staat in het portaal van het CCN en blijft hier een maand staan, je kan er je eigen verhalen over gebeurtenissen in en rond het kanaal gaan deponeren. Tegen 13h30 kwamen de eerste gasten de zaal binnen gewandeld en namen plaats in de grote zaal. Tegen 14h hadden een 40 tal bezoekers plaats genomen en begon onze 1ste schepen en schepen van cultuur Myriam Giebens met een prachtige openingsrede over het project 'Dat wat blijft'. Myriam mocht op veel bijval van de aanwezige bezoekers rekenen voor haar wel gekozen woorden over dit project. Myriam op haar beurt gaf het woord over aan Alexandra en Monique. We kregen een hele tijdlijn te zien over hoe alles begonnen was en welke ervaringen deze dames de afgelopen 2 jaar al hadden meegemaakt. Ik mag niet vergeten te vertellen dat tussen de aanwezige gasten ook nog kanaaldichter Rik Terwindt aanwezig was. Rik ging een poëtische omlijsting van de bijeenkomst maken en deze voordragen op het einde van de presentatie. Na het voorstellen van 'Dat wat blijft' door Alexandra en Monique was het de beurt aan ons bestuurslid Jos Zoons om zijn verhaal over de plaatselijke geschiedenis van 'de knaal' te brengen. Jos begon eerst met een woordje uitleg over hoe dit kanaal tot stand gekomen is en wat de bedoeling van koning Willem 1 was door de aanleg van dit kanaal. Hierna ging Jos over tot de plaatselijke gebeurtenissen, van het doorsteken van de dijken in 1830, het aanleggen van de bruggen in de verschillende fasen door de jaren heen. Wereldoorlog 1 en de gekende duikers, wereldoorlog 2, de 10de mei en de dood van de eerste Duitse soldaat 'Rheindal Rupert' in Neeroeteren te Voorshoven aan de Voorshoveterweg. De verschillende bunkers en de oorspronkelijk spookbunker van Geisteren. Het springen van de alle bruggen in Neeroeteren en het aanleggen van pontonbruggen door de Duitsers. Tot later de noodbruggen werden gemaakt door de Amerikanen. De industrie rond het kanaal te beginnen in 1853 met het aanleggen van een sluis aan het eilandje om zo de wateringen van Nagant te kunnen bevloeien. Over motorcross tussen de kanalen en kajakken aan het eilandje. Over de 10 jarige Congolese drenkeling Laurant Badibango. Maar ook de Volendammers Jan, Piet en Harry die op een woonboot geleefd hebben in de oude kanaalkom te Geisteren. Als afsluiten van zijn presentatie eindigde Jos met een carnavals liedje geschreven door Leo Gijsen/Lei de Gies geschreven in 1957, 'Neeroteren aan de knaal'. Tijdens de pauze van Jos zijn presentatie werd er door Monique Broekman een vragen rondje gedaan. De aanwezige personen konden aan Monique hun verhaal doen over hun herinneringen aan het kanaal. Zo vertelde Gerard Swennen over het oprapen van sigaretten peukjes aan het kanaal, Jil Geron had het over janneke haak die komt halen als je te kort aan het kanaal komt. Frans Medaer wist te vertellen dat de omkoopsom voor het bekomen van de aanleg van een brug te Lanklaar, twee kippen, 2 konijnen en patrijs was. Of het jongetje van Swennen 5 jaar dat in de winter over het ijs van het kanaal naar Waterloos was gelopen. En nog vele andere verhalen kwamen spontaan naar boven en konden rekenen op veel bijval van de aanwezige gasten. Als afsluiter kwam kanaaldichter Rik Terwindt zijn gedicht voordragen. Dit was zo knap gedaan en ik hoop dit nog te verkrijgen van Rik. Na de presentatie verzamelde het volk zich rond de maquette van ronny die op zeer veel lof mocht rekenen. Ook hier werden verhalen verteld over het cafe van Leinders enz. Rik Nulens uit Maaseik had een doosje bij met originele zebra mosselen gevonden in de Zuid Willemsvaart. Gaspar Haldermans heeft in 1993 een maquette van de draaibrug te Dilsen gemaakt. Hij had de metalen brug bij, deze werd met 4000 kleine klinknagels bevestigt. We moge terecht zeggen dat het een geslaagde namiddag is geworden, zelf zo goed dat bij het buitenkomen van het CCN de zon in volle glorie weer terug scheen. Ronny Witting

Vandaag onze eerste ontmoeting gehad met Monigue Broekman en Alexandra van Dongen uit Nederland. Deze dames zijn bezig met het project 200 jaar Zuid Willemsvaart. In juni volgend jaar zal er een schip ter hoogte van de Hoogstraat liggen waar in de binnenruimte een tentoonstelling zal te zien zijn over de geschiedenis van de Zuid Willemsvaart. Aan onze heemkundige kring Wotra werd de medewerking gevraagd om alle info te bezorgen die betrekking hebben met gebeurtenissen in en rond de Zuid Willemsvaart. Zo zal er een lezing gehouden worden, wandeling georganiseerd en er komt ook een vitrinekast in het CCN staan waar men info kan vinden en je ook zelf geven kan. Meer info volgt in de komende weken.

Woensdag 8 december  zijn Jos Zoons en Ronny Witting namens onze heemkundige kring Wotra een bezoek gaan brengen aan onze honderd jarige Lena Beliën in Voorshoven. Lena werd geboren op 2 oktober 1921 te Voorshoven. Ze woont nog steeds in haar huis samen met haar zoon Jos Neyens die haar voorziet van al de nodige zorgen. Lena is in 1946 getrouwd met Willem Neyens en ze kregen samen 5 kinderen. In 1978 overleed haar echtgenoot Willem. Haar oude dag vult ze met gezellig thuis te vertoeven en als het even kan een paar stapjes te maken rond haar woning. Ze drinkt graag een lekker kopje kruiden thee met daarbij een lekker koekje. We overhandigden Lena twee exclusieve jaarboeken, een pin van Wotra en een mooie ruiker bloemen. We hebben nog een leuke babbel gemaakt over het verleden. Waar ze naar school ging, over de oorlog en het leven tijdens deze periode. We danken Jos en Theo Neyens voor het warme welkom en de goede zorgen die ze aan hun moeder toedragen. We hopen dat Lena nog lang mag genieten van een mooie oude dag.

Vandaag met de leden van Wotra, enkele vrienden en geburen ons bord met info over de schans van Voorshoven geplaatst. Nu kan iedereen zien en lezen wat de bedoeling was van een schans. Velt heeft ondertussen ook al een hoop werk verricht met het aanleggen van een wandelpad, het plaatsen van banken en nu vrijdag zullen er door de kinderen van de school te Voorshoven boompjes worden aangeplant. Verder word er nog een houten brug aangelegd op het terrein. Zeker de moeite om eens een kijkje te gaan nemen.

Vandaag 7 juli 2021 hadden we eindelijk de kans om Truike Vastmans in de bloemetjes te gaan zetten. Truike werd op 25 maart 2021 een eeuw oud. Door alle coronamaatregelen was het tot heden niet mogelijk haar een bezoekje te brengen in het  wzc 'Het Park' te Neeroeteren. Na afspraken gemaakt te hebben met Jan Zels, mochten vooritter Arnaud Grispen en ondervoorzitter Ronny Witting op 7 juli 2021 haar een bezoek brengen. Samen met ons waren ook vier van haar twaalf kinderen aanwezig. Voor Truike haar oorkonde te overhandigen werd er eerst door onze voorzitter twee jaarboeken van 2020 geschonken aan het woonzorg centrum. 

Dan was het tijd om onze honderd jarige haar oorkonde, Wotra pin, jaarboek 2020 en een mooie ruiker bloemen te overhandigen. Bij de gezellige babbelen werd ons een drankje door de familie aangeboden. Truike was zichtbaar tevreden met haar gekregen cadeautjes, ze kon het nog steeds niet vatten dat ze de oudste inwoonsters van Neeroeteren was. Na een half uurtje werd Truike terug naar haar kamer gebracht om te gaan rusten. Op hare leeftijd is men de ene dag al beter dan te andere, hopelijk voelt ze zich morgen terug te oude. We wensen haar een goede gezondheid en nog veel mooie dagen op haar hoge leeftijd. 

Ronny Witting

In 2016 schreef Gerard Swennen een bijdrage over dit Bollen-Levenhier kruis in ons 15de jaarboek. Een mooi artikel over de werkzaamheden rond de restauratie en ontstaan van dit kruisbeeld. Echter sloeg het noodlot in de stormnacht van 31-01-2018 weer toe en beschadigde het kruisbeeld zwaar. Het kruisbeeld moest opnieuw gerestaureerd worden. Sindsdien heeft Gerard zich altijd blijven inzetten om het beeld terug op zijn plaats te krijgen. Na net geen 2 jaar werd het kruisbeeld op 15-12-2020 terug geplaatst op zijn oorspronkelijke plaats langs de Waterlozeweg (spiltsing Leverenweg). 

Met dank aan onze stedelijke overheid voor de prachtige restauratie en terugplaatsing van onze 'Bollen-Levenhier', namens het ganse bestuur en leden van de heemkundige kring Wotra Neeroeteren.

Op het moment bevinden we ons in de 2^de covid 19 golf, het is 15 december 2020. Naar trouwe gewoonte krijgen onze Burgemeester Johan Tollenaere en schepen van cultuur Myriam Giebens een gratis jaarboek van onze vereniging aangeboden. Door alle maatregelen ivm met het coronavirus werd deze overhandiging verschillende keren uitgesteld. Onze schepen van cultuur vond deze week de mogelijkheid in haar drukke werkschema, om even langs te komen bij onze voorzitter Arnaud Grispen. Buiten in het portaaltje aan de woning van voorzitter Grispen kon onze ondervoorzitter Ronny Witting, Myriam de boeken overhandigen namens onze vereniging. Van de gelegenheid werd gebruikt gemaakt om ook het boek van de hand van Arnaud Grispen zelf, ‘Numismatische artikels 2013-2020’ te overhandigen. Een boek wat Arnaud liet publiceren met het geld van zijn cultuurprijs 2019. Schepen Giebens bedankte namens de Burgemeester en haar zelf ons van harte voor deze mooie, zeg maar vroege kerstcadeautjes. Deze zullen onzer beide kennis over Neeroeteren en munten een beetje kunnen aanscherpen.

Ronny Witting

Vandaag 19 september 2020 ging Ronny op bezoek bij auteur Leopold Nouwen. Leopold, Pol voor de vrienden kreeg uit handen van onze ondervoorzitter Ronny een Wotra jaarboek exclusieve uitgave overhandigt. Pol en Ronny zijn al 20 jaar bevriend en delen samen hun passie voor de motorcross te Neeroeteren. Zo komt het ook dat Leopold reeds 2 maal een artikel schreef voor ons jaarboek. Maar niet alleen artikels schrijft Leopold, hij is ook de auteur van drie boeken, 2 over zijn idool Rene Baeten en eentje over Jef Teuwissen van Neeroeteren. Samen hebben Pol en Ronny al veel informatie bij elkaar gebracht, om wie weet ooit een boek te publiceren over de motorcross in Neeroeteren.

Ronny Witting 

14 februari 1945 stortte de B-17 43-38650 neer aan het kanaal te Waterloos iets voor de splitsing van het oude en nieuwe kanaal. Onze ondervoorzitter Witting Ronny is al van 2014 doende met personen te interviewen over gebeurtenissen tijdens WO2 in Neeroeteren. Samen met collega en voorzitter Wotra Arnaud Grispen hebben ze al 7 vliegtuig crash plaatsen kunnen lokaliseren door de getuigenissen van personen uit Neeroeteren. Ronny Witting werd door Anja Neskens, Projectmedewerker bij PCCE Provincie Limburg gevraagd hierover een interview te doen. Deze beelden worden later op de site https://www.onderderadar.be/ geplaatst. Collega en medewerker aan het project Arnaud Grispen en ooggetuige Pierre Leurs werden ook gevraagd om hun verhaal te komen doen. Om 9h gisteren gaven we present aan het kanaal, hier werd ons uitgelegd wat de bedoeling was en even later werd ieder van ons geïnterviewd en op de gevoelige plaat vastgelegd. Pierre Leurs zei achteraf: "Dèt waas nog ins eine fijne viermiddig, doa hèb ich van genoote!"

Vandaag 8 september 2020 brachten Ronny en Arnaud een bezoek aan onze oudste inwoner Renier Mussen/Neer de Mès. Dit jaar was alles iets anders dan normaal, maar twee leden met mondmasker op en op een veilige afstand. Enkel voor de foto wilde Jos en Neer dat we de maskers afdeden. Neer 106 jaar en 202 dagen oud kreeg zoals ieder jaar een exclusieve uitgave met hardcover van ons nieuwe jaarboek 2020. Voor de moment is Renier de oudste nog in leven zijnde mannelijke Vlaming. Hij staat op de 41ste plaat in de ranking eeuweling van België. We merken dat het Neer iets minder gaat en Jos Mussen zoon van Neer bevestigt dit ook. Jos "Wat wil je hij is tenslotte 106 en 1/2 jaar oud en dan is het wel normaal dat men begint achteruit te gaan. Pa heeft ook al een heel mooi leven achter de rug. Twee wereldoorlogen meegemaakt en dan nu die corona doet er geen goed aan. Maar hij is tevreden met wat hij al allemaal heeft mogen meemaken. En zo een dag als vandaag is voor hem weer iets om naar uit te kijken. Jullie doen prachtig werk en wij waarderen het enorm dat jullie mijn Pa niet vergeten en hem ieder jaar een plaatsje geven in jullie prachtige jaarboek, bedankt aan jullie allemaal!" Wij wensen Neer nog vele gezonde dagen op zijn rijkelijke ouderdom toe. Namens het bestuur van Wotra Neeroeteren.

18 februari 1914 nog voor de eerste wereldoorlog was begonnen kwam Renier Mussen op de wereld. Op het moment is Neer de oudste mannelijke Limburger en staat hij op de 51ste plaats in de rangschikking van de Belgische eeuwelingen. Uiterlijk ziet Neer er nog even stralend uit als de afgelopen jaren. Zelf vindt hij dat zijn gewrichten toch aan het nalaten zijn, zeker nu het zo een slecht weer is. Met die storm kan hij nog niet meer zijn Belangske uit de brievenbus gaan halen want die felle wind blaast hem omver. Dit jaar hadden we niet alleen Neer zijn godendrankje bij maar ook een oorkonde ontworpen voor de gelegenheid van zijn 106de verjaardag. Renier geniet werkelijk van een heerlijke oude dag. Hier heeft zoon Jos een groot aandeel in hij staat dag en nacht paraat om pa te helpen waar nodig en is de beste gastheer voor al het bezoek wat Neer mag ontvangen. Bij het naar huis gaan zei Neer: "Es het schjoon wéér is komt ge nog maar ins terég dan kenne we nog get ichtere iever vréger!" Wij bedanken Neer en Jos voor hun gastvrijheid en hopen nog dikwijls te kunnen langs komen om te klinken op het welzijn van onze oudste inwoner van Neeroeteren.

Op deze site vind je de link naar 'WW2 chrashsite' een site van en gemaakt door Michel Beckers. Reeds jaren onderhoud onze ondervoorzitter een goed contact met Michel en wisselt geregeld info uit over crashen van vliegtuigen. Michel heeft ons al zo menige info verschaft ivm deze vliegtuig crashen. Eind vorig jaar werd Ronny op de hoogte gebracht door Michel dat ze een kleine tentoonstelling gingen houden over het einde van de Oorlog in de Maas- en Roerstreek. 

Vandaag 02-02-2020 maakten onze voorzitter en ondervoorzitter een buitenlandse trip naar het verre Maasbracht in Nederland :) (+/-20km) Op het Europlein lag de locatie waar we moesten zijn. Bij onze aankomst werd Michel geroepen en werden we hoe kan het anders in 'Limburg' heel hartelijk door hem ontvangen. We kregen een privé rondleiding door hem zelf. Al direct bij het begin van de tentoonstelling stonden Arnaud en Ronny stom verbaasd van wat ze hier te zien kregen. Met hoeveel man zijn jullie in de vereniging?:"met acht man hebben wij deze klus op ons genomen" antwoordde Michel. Dit hadden wij nog nooit gezien zo een geweldig perfect tot in het kleinste detail verzorgde thema's over het gebeuren van WO2 in hun regio! Een postkantoor uit die tijd volledig authentiek nagebouwd, bijhorende propaganda uit de tijd, foto's, levensgrote etalage poppen aangekleed met originele kleren uit die periode. We volgenden onze gids Michel en kwamen in zijn deel van de tentoonstelling 'de gevallen vliegtuigen'. Onze mond viel letterlijk open, hier ging je echt terug in de tijd. Teveel om op te noemen, maar als we zeggen dat er op ware grootte een stuk van een vliegtuig was nagebouwd dan weten jullie het wel. Drie motoren uit vliegtuigen die neergestort waren stonden er te prijken tussen tientallen van levensgrote etalage poppen allemaal in originele uitrusting.  Hier kwam ook Ivo Wilms, archeoloog van beroep ons te woord staan. Werkelijk dit hadden wij nog nooit gezien zo een op en top natuurgetrouwe tentoonstelling over WO2 met dan nog eens twee gastvriendelijke begeleiders die op iedere vraag van ons een antwoord wisten te geven. In de volgende ruimte kwamen we bij de bevrijding der regio Maas en Roerstreek uit. Echte taferelen waren hier nagebouwd op ware grote en veel unieke stukken waren er te bewonderen. Een vest van de eerste Amerikaanse bevrijder van Roermond met bijhorende foto vond ik persoonlijk zeer prachtig. In een andere ruimte kon je een film gaan bekijken van personen geïnterviewd over hun ervaring tijdens de bevrijding. In een hoek lagen meer dan een ton aan opgegraven vliegtuig onderdelen en voorzien van foto's over dit project. Zelfs een staartstuk van een vliegende bom kon je er bewonderen. We kregen koffie en koek aangeboden door Michel. Laten we niet vergeten dat ook wij niet met lege handen gekomen waren. Voor Michel Beckers zijn medewerking in verschillende onderzoeken hadden we hem 2 jaarboeken overhandigd waar het verslag in stond van de Hallifax en de Wellington. Wij gaan zeker nog eens terug om alles nog eens rustig te bekijken want dit was echt de moeite. EN GELOOF HET OF NIET MAAR DE INKOM IS OOK NOG GRATIS. klik op volgende link voor meer uitleg tentoonstelling: Toen de kanonnen zwegen

Vandaag 14 januari 2020 waren voorzitter Arnaud Grispen en Ronny Witting gastspreker bij Okra Neeroeteren in het Ontmoetingshuis te Voorshoven. Op uitnodiging van Liza Aengeveld werden we gevraagd een presentatie te komen geven over de werking van onze heemkundige kring Wotra. Onze ondervoorzitter Ronny Witting had zich deze taak ter harte genomen en maakte voor de gelegenheid een prachtige powerpoint over onze vereniging. Na eerst een woordje uitleg van Liza Aengeveld werd het woord overgegeven aan Ronny die gastspreker van dienst was. Aan de hand van een prachtige power- point werd op een groot scherm de verschillende onderwerpen uitgelegd. Te beginnen met het ontstaan van onze kring. Een klein woordje van uitleg over hoe we te werk gaan, werd allemaal zeer duidelijk aan de hand van foto's. Ronny had ook enkele oude foto's van gekende dorpsfiguren in de presentatie verworven en al rap kwamen de herinneringen aan deze personen en of gebeurtenissen naar boven. De aanwezige leden van Okra waren allemaal reuze enthousiast over wat ze allemaal te zien en te horen kregen. Arnaud en Ronny mochten na afloop heel veel felicitaties in ontvangst nemen. Zo zei men: "zo een fijne namiddag hebben we nog nooit gehad, prachtig wat jullie ons hier hebben laten zien"! Dit is voor ons de grootste waardering die men kan krijgen, zo weten we nogmaals dat we zeker de juiste weg zijn ingeslagen met de werking van onze vereniging.

 Witting Ronny