Leo Gijzen in de volksmond beter bekend als "Lei De Gies" werd geboren op 27 maart 1922 te Louwel Opglabeek. In 1924 verhuisde hij naar Neeroeteren. In zijn kinderjaren was zijn bijnaam Leo Lemmens, dit kwam opdat zijn ouderlijke woning langs de Voorshoventerweg op "'t oud Lemmens was gelegen".

Tot zijn 12de levensjaar ging hij naar de lagere school, hierna ging hij 2 jaar naar de vakschool waar hij de stiel van smid aanleerde, op latere leeftijd als hij reeds werkte in de steenkoolmijn te Eisden studeerde hij nog 2 jaar mijnschool in Mechelen. Later studeerde hij nog 2 jaar politieke school, produktievetijdschool en sociale school te Hasselt.

                 Na zijn vakschool werkte hij op leercontract, eerst bij Pierre Bosmans te Solt, dan bij Knippenberg te Neeroeteren en vervolgens werkte hij bij Timmermans in de bierbrouwerij en moest daar limonade en bier aftrekken en het ijs leveren aan de cafes in de omgeving. In 1938 begon hij als sleper, later koolhouwer, dan steenhouwer vervolgens opzichter en hoofdopzichter in de mijn te Eisden. Leo was ook 12 jaar in de ondernemingsraad aldaar. Op 1 februari 1969 ging hij op pensioen na 30 jaar en enkele maanden in de ondergrond gewerkt te hebben.

              29 Augustus 1941 trad hij in het huwelijk met Jeanne Winters, dochter van Frenske Winters en Marieke Beenders uit de Schootsheide te Neeroeteren. Ze woonde eerst langs de Rotemerlaan bij Jef Schabon vervolgens aan de Tip te Voorshoven, waarna ze verhuisde naar de Schoolstraat te Eisden. Om tenslotte in 1952 hun intrek te nemen in hun eigen woning gelegen langs de Dennenstraat 34, in het Kramelt (nu Schootsheide) te Neeroeteren                 

            Bij het uitbreken van de oorlog in 1940, vluchtte hij naar Vauvert in Frankrijk aan de azurenkust waar hij 4 maanden verbleef. Van 1 juni 1942 tot 14 oktober 1944 was Leo gewapend weerstander. 6 maart 1945 werd hij oorlogsvrijwilliger bij het 18° Bataljon Fuseliers te Champion. Tijdens de oorlog beoefende Lei ook het beroep van smokkelaar uit, zo werd hij verschillende keren in Nederland aan de grens staande gehouden e moest hij boete betalen voor zijn aanwezigheid in het buitenland.

               Tijdens de oorlogsjaren werd het gezin Gijsen-Winters op 15 februari 1942 uitgebreid met de komst van hun eerste dochter Marie Louise ( nu kent men haar als "Maria van Lei De Gies") een jaar later werd Justine Gijsen geboren op 10 maart 1943. Hun 2de dochter Justine werd in haar kinderjaren getroffen door een ziekte waardoor ze verlamd werd aan beide benen en voor de rest van haar leven gehandicapt bleef.

       Tijdens hun periode dat Leo en Jeanne woonachtig waren te Eisden, hadden ze vier kostgangers in huis genomen. Dit waren Frits Schmidtke die 7 jaar lang bij hun bleef wonen, Alfred Kunze en Willy Grosalbenhausen verbleven 3 jaar bij het gezin en Werner 1jaar. Deze laatste stierf korte tijd na zijn verblijf bij het gezin Gijsen-Winters. Willy huwde een Belgische en was woonachtig te Maasmechelen. Frits vond na 7 jaren zoeken eindelijk zijn familie terug die van Polen naar Neckarhausen nabij Heidelberg was verhuisd. Alfred huwde met Dolle en woonde in Walsrode. De vriendschap is altijd blijven bestaan tot op heden, de vrouw van Alfred, Dolle (92j) word jaarlijks bezocht door Maria Gijsen. Maar ook de zoon van Frits, Wolfgang en neven Klaus en Erik treffen zich ieder jaar met de kleinzoon Ronny Witting.

                       In 1950 kocht Leo zijn eerste moto, een Ariel 500cc. In deze tijd was dit niet uitzonderlijk, alleen de beter klasse kon zich veroorloven een auto te kopen.

                      Te Eisden waren Jakke en Jef Goosens in 1951 de organisatoren van een niet officiële motorcross, daar is het dat Leo voor de eerste keer in contact kwam met de motorcross. Mijn grootmoeder Jeanne Winters vertelde dat haar wederhelft Lei wild en volledig gewonnen was voor deze sport. Hij kon het niet laten om ook met zijn Ariel halsbrekende toeren te gaan uithalen in de omstreken van Eisden. Dit ging al eens gepaard met wat schrammen en stukken aan de motor. Zo verdween al snel de grote koplamp en andere materialen die in de weg hingen en kan men spreken van een poging tot het bekomen van een crossmotor zoals andere piloten dit reeds professioneler deden dan de koolputter uit Eisden. In 1952 verhuisde het gezin naar Neeroeteren waar ze hun eigen woning hadden opgetrokken. Met 2 kinderen een huis dat juist klaar was en nog dagelijks werken gaan in de mijn, had Lei toch nog de tijd om verder te gaan met zijn hobby en wist al direct bij andere vrienden het vuur te ontsteken om ook gewonnen te worden van de motorsport.

         In 1953 werd te Neeroeteren op 25 mei een eerste niet officiële motorcross georganiseerd in de Schootheide in en rond het plantenboske. Dit bosje was eigendom van Jaak Bosmans en stelde het voor de eerste wedstrijd gratis ter beschikking. Met name de heren: Frans Schabon (de lange), Louis Beenders, Jan Brouwers (buis), Leopold Vossen (pol de vos), en Leo Gijzen waren de initiatief nemers van dit evenement. Al waren er maar 6 renners aan de start, waaronder de heren Gijsen met het nummer 12 op Ariel, Pol de Vos en Jan Brouwers met Indian. Verder deden nog Janec, Cowboy en Gernier mee. Het is geen geheim dat dat Buis de avond voor de cross nog snel een paar tegels ging leggen onder het losse zand, om de volgende dag niet vast te komen zitten. Rond de 700 toeschouwers kwamen die zondag naar het spektakel in de hei kijken. De organisators waren zeer tevreden en wisten nu al dat het niet bij deze ene cross ging blijven in Neeroeteren.

                De carnavalsvereniging de Oterse Kouf werd in 1952 opgericht door dezelfde organisatoren als deze van de motorcross. Zo was Leo van 1952 tot en met 1964 de vorst van deze carnavalsvereniging. Iedere jaar richten ze een carnavalszitting en een carnavalsstoet in te Neeroeteren. Leo was een veelzijdig man, zo schreef hij zelf ook enkele teksten in het Neeroeters dialect, over het derpke aan het kanaal. En deze werden dan als liedjes voor carnaval luidkeels meegezongen. De carnavalstoet groeide uit tot een nooit geziene massa volk die naar Neeroeteren kwam, om de praalwagens en figuranten aan het werk te zien. In de raad van elf waren de volgende leden actief: Jaak Winters, Leo Hilven, Leo Gijsen, Francois Schabon, deze laatste had cafe in Neeroeteren. Cafe "bie de lange" in de Schootsheide was het lokaal van zowel MC De Zandklievers en de carnavalsvereniging De Oterse Kouf.

Jaak Winters schoonbroer van Leo Gijsen was de eerste prins carnaval van Neeroeteren in 1952.

                n 1954 begon Lei als eerste officiële crossers van Limburg bij de BLB aan zijn eerste seizoen. De Ariel 500cc werd vervangen door een echte crossmotor. Een Sarolea 500c, geen nieuwe maar een tweede hands die gekocht werd van René Baeten (eerste wereldkampioen motorcross op FN van België).

         Een tweede piloot kwam bij de club, Leo zijn schoonbroer Harry Teelen. Harry reed op Lei zijn oude Ariel mee in de crossen. Dat jaar werden verschillende crossen gereden in binnen en buitenland en veroverde Lei enkele ereprijzen. Op pinkster maandag 7 juni werd een cross ingericht weer op het terrein in de Schootsheide. Het spektakel trok deze keer meer dan 4000 toeschouwers en was samen met de carnavalstoet de grootste evenementen in Neeroeteren. 

                 In het jaar 1955 mocht MC De Zandklievers zich de grootste BLB club van België noemen met 108 betalende leden. Leo Peeters (Lei van de Zaveldiek) werd de derde piloot van de club op zijn NSU, die door hem MAX werd genoemd. Leo probeerde ook zijn verdienste te behalen met de sidecar, waar zijn vaste bakkenist Harry Teelen was. Ze behaalde met hun sidecar duo 2 maal de derde plaats en 3 maal een vierde plek.

         Leo werd in 1955 eerste onder de juniors in de reeks van de seniors. De club richtte dat jaar 3 crossen in. De eerste had weer plaats op pinkstermaandag 30 mei, deze keer op een nieuw terrein gelegen op de Sméédsberg te Waterloos.  De 2de cross vond plaats op de "BEK" gelegen langs de weg van Neeroeteren naar Rotem, de derde cross werd ingericht te Niel bij As. Bij het klassement van de seniors eindigde Leo Gijsen 4de. Te Hoeselt in het Hellengat bij de betwisting van het Europese kampioenschap werd Leo 2de.

               In 1956 zag het bestuur als volgt uit : Voorzitter : Frans Schabon, secretaris : Leo Gijzen, penningmeester : Louis Beenders, clubafgevaardigde bij het BM verbond :Jaak Winters, verzorger : Willy Neyens, leden : Jan Brouwers, Harry Teelen, Michel Neyens, Godfried Brouwers, Pierre Hendrikx, Jaak Hendrikx, Jaak Schroyen, Pierre Verheyen en Michel Verheyen.(informatie krant 1956) In dit jaar gaat Leo over naar de vedetten en krijgt het nummer 18, en behaald één 1ste plaats te Tudderen tussen internationale motorcrosser en zeven 2de plaatsen dat jaar waaronder een 2de plaats voor het Limburgs Kampioenschap te Bilzen op de kattenberg ontglipte hem met één puntje zowel de lands-, als de provinciale titel. In totaal reed Leo dat jaar ongeveer 24 crossen. (informatie dagboeken Leo en krantenknipsels).

Op de internationale motorcross te Tudderen haalde Teelen een 7de plaats in het eindklassement, echter was hij in deze cross door tegenslag weerhouden. Maar Teelen maakte dankbaar gebruik van zijn tegenslag, zijn wat oudere Sarolea had stukken gekregen (naar het schijnt enkel het kleine plastic benzine darmpje van zijn benzinetank had vuur gevat maar ontwikkelde toch een hevige rookpluim). Hierop ging Teelen de ganse cross af voor een arme crosser met een defecte motor wat te steunen. Na een paar uur kwam Harry met de helm vol geld terug en waren zijn minieme onkosten dubbel en dik terug betaald. Zulke feiten typeren Teelen een man die steeds voor een stunt bereid was, zowel op de motor of als lid van de club.

De motorsport kende in die periode een enorme bloei, dit was vooral te danken aan de heer P.Driesen provinciaal voorzitter van de BLB Limburg. Een verhaal wat ik hoorde tijdens mijn rondgang voor informatie over de Zandklievers. Lei van de Zaveldiek deed mee aan de cross te Hoeselt, daar waar het Hellegat gelegen is. Lei reed toen nog met zijn NSU 200cc (max genoemd door Lei) en kwam het Hellegat ingereden, maar kwam echter niet met zijn NSU terug naar boven. Omstanders en supporters wilden hem dan ook een handje helpen om naar boven te komen. Hij weigerde het vriendelijke aanbod met de woorden “ Max hèft mich noa ounder gebracht en Max bringt mich auch tereg noa bouve”, naar het schijnt is hij daar een heel tijdje bezig geweest om uiteindelijk toch boven te geraken. In deze tijd werd er nog echt op karakter gereden en telden niet zo zeer het resultaat maar de persoonlijke prestatie. In dat zelfde Hellegat was het ook waar Jaak Ubben  met zijn goed zondagskostuum naar beneden gleed en volledig onder het slijk kwam te zitten, hij schaamde zich der mate dat Jaak de rest van de cross in de auto is gaan zitten. Michel Verheyen herinnerd zich dat hij samen met Leo ergens op een cross in Holland was, na afloop van de cross waren ze uitgenodigd door de moeder van de plaatselijke piloot een stukje vlaai te gaan eten, nooit heeft hij nog ooit een dergelijk lekker stukje vlaai geproefd. Michel was samen met Willy Neyens de vaste begeleider op iedere cross van Lei de Gies.

         1957, dit seizoen werd de grote doorbraak voor de Zandklievers,  Leo werd Kampioen van Limburg en ook nog winnaar van het regelmatigheidscritérium 1957. Leo behaalde dat jaar tien 1ste plaatsen, twee 2de plaatsen en vier 3de plaatsen. Nam in het totaal aan 26 crossen deel en dit alles op een leeftijd van 35j.

    Een man die aan deze titel zeker had bijgedragen was zijn vaste begeleider, helper en mecanicien Willy Neyens. Zo vertelde me Willy dat na iedere cross de ketting werd afgedaan om die vervolgens een ganse nacht in de mazout te laten trekken en daarna een ganse dag laten uitdruppen. Dan werd ze een ganse dag in benzine gedrenkt en weer een volle dag laten

uitdruppen, hierna werd ze goed geolied en terug gemonteerd. Door deze handeling kon men de ketting voor ongeveer 10 crossen gebruiken daar waar anderen er maar +/- 4 crossen meekonden doen. Willy en Lei deden bijna alle werken aan de moto zelf, gaande van segmenten, zuiger en krukas vervangen. Men mag zeker niet vergeten dat de piloten in die tijd niet alleen crosser waren maar ook, mecanicien, bestuurslid van de club en medehelper voor het organiseren van hun eigen cross. Willy vertelde met tranen in de ogen het verhaal van Lei toen die te Nijmegen op den Hollander een ongeval had gekregen op de cross. De feiten dateren van 5 mei 1957, in de tweede reeks wilde Leo naar het einde zijn laatste tegenstrevers voorbijsteken, zijn voorligger week af en deed een val. Leo Gijzen terzelfder tijd medeslepend. De piloot die achter Leo kwam, kon hem niet meer ontwijken en bolde met zijn zware machine over de borstkas van Gijzen. In bewusteloze toestand werd Leo naar het ziekenhuis overgebracht waar hij met de beste zorgen omringd werd. Men vreesde voor het ergste, doch deze vrees bleek ongegrond want enkele uren nadien kon Leo al het ziekenhuis verlaten wel met enkele gebroken en gekneusde ribben.(informatie krantenknipsel 1957) Echter was Willy alleen achter gebleven en wist van Leo zijn toestand ook niets af. Men kan zich voorstellen wat er op dat moment allemaal door hem heen ging en was zijn vreugde ook super toen Leo enkele uren later terug op de plaats verscheen.

Ondertussen was het kleine ventje met zijn fietsje (zie 1954) opgegroeid tot een jonge tiener (17j) die al zelf een motor had. Zo was het op 3 april 1957 dat ik in de dagboeken van mijn grootvader terugvindt “ aan Teuwissen zijn motor gewerkt en hem ingeschreven”. Jef was een beloftevolle nieuwkomer en moest dan ook op de juiste manier de weg zien te vinden om aan zijn carrière te kunnen beginnen. Daarom deed hij beroep op de ervaring van de mannen waar hij als klein ventje al zoveel bewondering voor had. Onder de hoede van de bestuursleden van de Zandklievers werd hij als junior bij de BLB aangesloten.

Op Pinkstermaandag van dat jaar werd er voor de eerste keer een cross georganiseerd in het Geisteren tussen de kanalen. Het was Sterckx die bij de seniors won, Leo haalde een 6de plaats. Bij de juniors was het Frans Slechten die de eerste plaats op zijn naam mocht zetten. Bij de kleine cylinders A won Biscop en bij de kleine cylinders B Peeters Leon op NSU, ik weet echter niet over welke Peeters L ze het hier hebben, daar er dat jaar er 2 Peeters L ingeschreven waren bij de BLB. De cross kreeg de medewerking van “Het belang van Limburg”, Coca-Cola, sigaretten Boule d’Or, oliën Castrol, uurwerken LIP en de radio’s Barco. Als koersleider hadden ze de heer Richard Wirix en de micro reportage werd verzorgd door de bijzondere speaker der Limburgse BLB-afdeling de heer Jan Scherpenberg, die werkelijk een specialist ter zake was. Met de zijspan werd dat jaar niet meer deelgenomen. Toch wilde ik nog graag het volgende verhaal kwijt over onze Harry Teelen. Het feit moet zich ergens in de voorgaande jaren hebben afgespeeld, naar het schijnt was Prins Albert onze huidige Koning toeschouwer van een cross. Teelen had hier wind van gekregen en zocht onze Prins dan ook op, stelde deze voor een weddenschap met hem aan te gaan voor 1 pint bier dat hij met zijn gat een plas water in één veeg zou kunnen leeg maken. Teelen was hier echter niet voor gekleed want hij had zijn trouwkostuum aan, maar daar lag deze vent helemaal niet wakker van. Leo startte de moto met Teelen in de bijwagen, deze hing zich langs de motor op het moment dat ze bij de plas waren en ja hoor leeg was deze nadat Harry er zijn poepje door had laten gaan. Hij stapte dan ook onmiddellijk naar de Prins voor zijn pint bier.(of het waar is laat ik aan jullie over)?

       1958 de BLB-piloot welke ongetwijfeld “de” veropenbaring van het seizoen mocht genoemd worden was Jefke Teuwissen met zijn 17 lentes was hij tevens ook de jongste senior-motorcrosser ooit in België op dat moment. Bij de juniors liet hij dan ook direct zien wat hij in zijn marge had, met 7 zeges op rij in het begin van dat seizoen. Nog dat zelfde jaar stap Jef over naar de seniors voor aanvang van de nationale kampioenschappen. Teuwissen wordt in juli van dat jaar uitgeroepen tot piloot van de maand bij de BLB. Op het einde van het seizoen heeft Jef niet minder dan 13 palmen mee huiswaarts gebracht. Samen met Leo ging hij ook regelmatig oefenen op allerhande crossterreinen hier in de buurt. Jef Teuwissen herinnert zich nog: we gingen weer eens samen oefenen, zonder dat ik het wist had Lei de tranning in de tegenovergestelde richting begonnen, zo gebeurde dan ook het onvermijdelijke dat we op elkaar botste. Echter zonder veel schade aan de moto’s te en onszelf hebben.

Leo op zijn beurt reed dan bij de vedetten met het nummer 8, en haalde dat jaar 2 eerste plaatsen en werd hij winnaar van het regelmatigheidscritérium vedetten van 1958. In het totaal nam Gijzen aan +/- 25 crossen deel dat seizoen. Wat Teelen betreft deze gaf de indruk van ook op dreef te komen. Zijn behaalde uitslagen waren heel wat beter dan het jaar ervoor. Op Pinkstermaandag vond er tussen de kanalen in het Geisteren weer een cross plaats, dit keer zelfs met meer dan 50 piloten aan de start. De inkom was respectievelijk 30, 20, 10 bfr. en de eerste start werd gegeven om 14 uur. Op zondag 7 september werd er een cross georganiseerd door de Zandklievers ten voordele voor de nieuwe meisjesschool. Ditmaal werden de bakens terug verlegd naar de Schootsheide, zij het nu achter de Grot. Verschillende landbouwers hadden hun weiden en velden gratis ter beschikking gesteld. Zodoende werd de omloop een echte grasbaan met weinig hindernissen en werd het dan ook een echte snelle spectaculere cross. De deelnemers waren Teuwissen, Hayen kampioen van België, Biscop, Barthelomevis en Gustje Michels van Bree. In de vedette klasse kwamen aan de start Derijcke kampioen van België, Keteleer, Martens, de West-Europese kampioen Schouteden Ronny, Jennes en natuurlijk de plaatselijke sympathieke Leo Gijzen. Op deze cross was het ook dat de nieuwe piloot van de Zandklievers ten tonele kwam, Chrisje Teelen zoon van Harry kwam aan de start bij de kleine cylinders. Ook hij kon rekenen op steun van het ganse bestuur en

de ervaring van de oudere piloten der club, Leo Gijzen was tevens ook de oom van Chrisje en ontfermde zich ook over hem, door hem de kneepjes van het vak aan te leren. Wat op valt is ook dat er hier plots weer sprake is van het zijspan duo Leo en Harry, die hun deelname verzekerd hadden.

            1959 met het nummer 7, start Leo dat jaar terug bij de seniors. Hij behaalt drie 1ste plaatsen, één te Hoeselt, Lanaken en Molenbeersel. In totaal nam hij deel aan +/- 27 crossen dat seizoen. Jef op zijn beurt werd Kampioen van Limburg bij de seniors van de BLB en behaalde dat jaar zeven 1ste plaatsen. Door het overgrote succes van Teuwissen kreeg hij een hele bende supporters achter zich. Op Pinkstermaandag werd er in de kiezelgroeve te Bergerven weer een cross georganiseerd door de Zandklievers. Wanneer de club zelf een cross organiseerde, gingen de piloten hier steeds enkele dagen voordien oefenen om zo het terrein beter te leren kennen. Het moet ergens op een training in de kiezelgroeve geweest zijn dat Jef een staaltje van zijn kunnen tentoon gaf: Jefke sprong van boven aan de groeve tot volledig beneden in één tijd, Teelen die dit zag zei: “wat Jef kan, ken ich allang” De omstaanders die dit hoorde probeerde Harry nog van zijn bedoelingen af te houden, doch deze had daar geen oren naar. Harry Teelen nam een flinke aanloop om voldoende snelheid te krijgen en sprong net als Jef van boven tot onder, doch bij het neer komen onbrak het Teelen aan kracht en sloeg met zijn motor overkop. In bewusteloze toestand lag hij dan ook op de grond.

Waarna hij voor alle veiligheid toch maar naar de dokter werd gebracht. Teelen zo deze aktie later nog eens over gedaan hebben om te bewijzen dat hij het ook kom en is er

naar het schijnt ook in gelukt. Van karakter gesproken zeggen we hier. Leo op zijn beurt was weer maar eens de grote organisator achter het evenement op Pinkstermaandag. Bij de juniors was het Paul Dautzenberg van Opglabeek die alleenheerser was. Bij de seniors was de strijd het spannends. De drie tenoren waren : Jefke Teuwissen, Biscop en Giel Vanham uit Maaseik. De strijd om de zege ging op het einde tussen Jef en Biscop. De laats genoemde won de eerste reeks, terwijl Jefke de tweede reeks

voor zijn rekening nam. Dus de derde moest de beslissing geven, Biscop vertrok met een kopstart gevolgd door Teuwissen en Vanham. Wiel aan wiel ging het in razende snelheid door alle hindernissen heen. Vanham deed enkele malen een val, zodat hij voor de eerste twee plaatsen uitgeschakeld was. Jef Teuwissen viel Biscop voortdurend aan. Deze weerstond tot in de voorlaatste ronde prachtig. Dan gebeurde een spijtig incident, wat het slot zou ontsieren. In de bocht, een 100-tal meter voor de tribune, kwam Jef naast Vanham te liggen en wou hem voorbij steken. Biscop nam de verste draai, zodat Teuwissen moest inhouden waardoor hij onmiddellijk tientallen meters verloor. Nadien gaf Biscop toe Jefke gehinderd te hebben, doch volgens zijn zeggen gebeurde dit niet vrijwillig. En tijdens de bekerovergave gaf Biscop zijn palm aan Jef om de gemoederen van de opgehitste supporters wat te bedaren. De cross op zich werd weer maar eens een overgroot succes met om en bij de 5000 toeschouwers.

Ondertussen was er ook een wijziging in het bestuur van de Zandklievers doorgegaan, Leo Hilven was de nieuwe schatbewaarder van de club geworden. Zo vertelde Leo H. mij, dat hij na de cross zijn beide lederen tassen van zijn motorfiets vol geld (kleingeld in die tijd) had zitten en dat de tassen op zich wel ieder ongeveer 30kg wogen. Men had bijna de ganse dag na de cross nodig om dit geld te tellen.

Een verhaal dat ik ook nog hoorde op mijn zoektocht naar informatie was het volgende. Ergens op een bepaalde cross, ik weet niet juist waar of wanneer, had Lei de Gies weer eens een ereplaats behaald en moest zich dus naar het podium begeven. Om zijn motor niet zomaar in de grote menigte toeschouwers achter te laten gaf hij deze aan Jeanke van Plien en vroeg hem zijn machine naar het rennerspark te brengen. Jeanke zo fier als een pauw liep met de BSA aan de hand over het terrein, op gegeven moment moest er wel een bergaf zijn geweest, waar Jean gebruik van maakte om zich lekker naar beneden te laten bollen. Echter tijdens de afdaling sloeg de motor aan, Jeanke had echter nog nooit met een motor gereden en wist ook niet goed wat doen. Hij is dan toch wel op een of andere manier stil gekomen. Hoe hij dit verhaal achteraf aan de mensen heeft gebracht moet wel heel bijzonder geweest zijn, Jeanke van Plien stotterde nogal redelijk veel. Nog een dergelijk leuk verhaal is dat Teelen ergens op een motorcross aanwezig was en dat er een of andere piloot nog een bakkenist zocht, daar de zijne was uitgevallen. Teelen werd gevraagd of hij deze taak weer met zijn trouwkostuum aan op zich wou nemen. Geen probleem zei Harry, enkel en alleen op voorwaarde dat de bloemen voor hem waren. De piloot stom van verbazing stemde met het voorstel in. En wat gebeurde inderdaad, de man behaalde voor de eerste keer in zijn leven een zege met de sidecar en Teelen kreeg zijn bloemen. Zulke taferelen zullen heden niet meer voorkomen, daar alles zeer streng gecontroleerd wordt. Eigenlijk jammer want dit zijn juist die momenten welke de mensen zich jaren later nog herinneren. Zoals hoger vermeld in de tekst had Jef Teuwissen een grote menigte supporters achter zich gekregen. Het was de supportersclub van Jef die op 18 oktober van dat jaar een liefdadigheidscross inrichtte ten voordele van de weduwe en haar 2 kinderen van de in 1958 overledene motorcrosser Jozef Claessens uit Tongeren. De palm voor de overwinnar werd overhandigd door de weduwe zelf.

              1960 Leo was in zijn laatste jaar als crosser nog ingeschreven bij de seniors en behaalde een eervolle 5de plaats op het Belgische kampioenschap van de BLB. Gijzen nam dat jaar nog deel aan +/- 28 crossen. Ondertussen was Lei al op de leeftijd van 39j gekomen en

was het tijd om aan een welverdiende rustperiode te beginnen.

Met meer dan 100 deelnemers, onder de internationale vedetten bevonden zich de Engelsman Colins, de Fransman Ferdy en de Belgen Vanham, Belgisch kampioen 1959, Teuwissen, Martens, De Feyter, Nuyts, Keteleer, Schouteden en enz. Ook deden Chrisje Teelen bij de juniors en Leo Gijzen bij de Seniors mee. Er werden maar liefst elf verschillende koersen verreden. Chrisje Teelen deed dat jaar ook nog zijn best en behaalde toch enkele zeges en ereplaatsen. Wat Chris Teelen mij ook nog vertelde: de gedrevenheid van sommige supporters in die tijd ging zo ver, dat wanneer Chris op de cross te Molenbeersel aan de leiding lag voor hun plaatselijk idool, ze hem probeerde stokken tussen de wielen te werpen om hem zo te weerhouden van een overwinning. Leo Hilven vertelde mij het volgende: er waren zelfs supporters die planken met nagels in bij hadden, om voor de wielen van de tegenstrevers van hun piloot te gooien.

1961 op 22 mei van dat jaar werd er in de kiezelgroeve te Neeroeteren, de laatste cross door MC Zandklievers georganiseerd. Ze hadden nog één piloot in hun club en dat was Chris Teelen, deze nam dan ook deel aan de cross. Hij werd 9de in de eerste reeks, viel uit in de tweede en in

de derde reeks werd hij 4de. Zo werd hij in de eindstand nog zevende bij de juniors. Vermeeren werd eerste. Bij de seniors was het Paul Dautzenberg van opglabeek die eerste werd. Al was het weer goed op die dag , toch waren er maar 1108 betalende entrees en moest er worden toe gezet uit de kas op de cross.(informatie dagboek Leo) Mede oorzaak hieraan was het feit dat de BLB op zich in Limburg een grote achteruitgang had gemaakt en eind van dat jaar ook op hield met bestaan wat tevens ook het einde betekende voor MC Zandklievers.

Crosskoeltreffen 2003

      Zondag 13 april 2003 vond het eerste crosskoeltreffen van Mc Rednecks plaats te Neeroeteren. De ingrediënten voor het treffen waren op 2 locatie te vinden. Een eerste locatie van de crosskoel te Waterloos. Hier konden de motortoeristen zich inschrijven voor een bepijlde rondrit van 150km door drie landen. De tweede locatie bevond zich op de jongensschool te Neeroeteren, dit was ook tevens het eindpunt van de rondrit.

      Een fototentoonstelling over het ontstaan van de motorcross te Neeroeteren werd ondergebracht in de sporthal van de jongensschool. Hier kon men de oude gloriejaren van Mc De Zandklievers, zijn piloten (Lei De Gies eerste crosser en pionier van het motorcross gebeuren te Neeroeteren) en supporters bewonderen op prachtige A3 en posterformaat foto's. Een film uit de jaren 1958 en 1959 over de BLB motorcross, alsook echte crossmoteren uit die periode werden uitgestald. Meer dan 800 bezoekers mochten we verwelkomen, waaronder vele ex motorcross piloten: Jef Teuwissen, Giel Vanham enz. Er werden oude herinneringen opgehaald en overal zag men stralende gezichten van tevredenheid. Het boekje ter gelegenheid geschreven door Ronny Witting (kleinzoon van Leo Gijzen) ging als warme broodjes van de hand.

      Later werd er nog een bekeruitreiking gehouden voor de ingeschreven motorclubs.

Het volgende jaar 2004 werd er nog eens een tweede versie gehouden van het crosskoel treffen met dezelfde ingrediënten. Maar dit keer was er ook de voorstelling van het boek over Jef Teuwissen zijn loopbaan als talentvol motorcrosser.